Elsa ve Anna Masalı

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, kışları sert, yazları serin geçen, dağlarla çevrili uzak bir ülkede iki kız kardeş yaşarmış: Elsa ve Anna. Bu kız kardeşlerin karakterleri birbirinden çok farklıymış ama aralarındaki sevgi, dağların heybetini bile gölgede bırakacak kadar kuvvetliymiş. Elsa, soğukkanlı ve ağırbaşlı bir yapıya sahipmiş. Gözleri deniz mavisi, saçları buz gibi parıltılı bir sarıymış. Sanki kışın soğuğunu içinde saklar gibi durgun, derin düşünceli halleri varmış. Anna ise enerji dolu, hayat doluymuş. Güler yüzüyle kapısından içeri girdiği her odayı neşeye boğar, etrafındaki herkese umut aşılar, sıcakkanlılığıyla dostluk köprüleri kurarmış.

Bu iki kardeş, sarp kayalıkların arasında yükselen eski bir kalede yaşarlarmış. Kalelerini çevreleyen karla kaplı dağlar, kış boyunca köye inen yolları adeta mühürler, insanlar ancak yaz mevsimi yaklaşırken kaleyi ziyaret edebilirmiş. Kışın zorlu şartlarından korunmak için halk erzaklarını önceden depolar, ekmeklerini, sütlerini kaleye taşırlarmış. Elsa ve Anna da köy halkını ellerinden geldiğince destekler, misafirlere sıcak çorba ikram eder, güleryüzleriyle moralleri yüksek tutmaya gayret edermiş.

Günlerden bir gün, dağların arkasındaki gökyüzünde kara bulutlar toplanmaya başlamış. Köyün yaşlıları, “Bu yıl kış normalden uzun sürecek,” diyerek endişeyle fısıldaşmış. Gerçekten de kar yağışları mevsim normallerini geçmiş, güneş kendini göstermemiş. Dağlar arasından esen sert rüzgârlar, kalenin surlarına kadar ulaşmış. Elsa, kalbinin derinliklerinde bu ani soğukların esrarengiz bir sebepten kaynaklandığını hissediyor, ama ne yapacağını bilemiyormuş. Anna ise ablasını teselli etmek için elini tutar, “Ne kadar zorlu olursa olsun bu kışı birlikte aşacağız,” diye ona moral verirmiş.

Kar günlerce yağınca, köyün geçim kaynakları tükenme noktasına gelmiş. İnsanlar çaresizce Elsa ve Anna’dan yardım istemişler. Çünkü kalenin erzak depolarında biraz daha yiyecek, un ve yağ bulunduğunu biliyorlarmış. Kardeşler, hiç düşünmeden kapılarını halka açmış. “Kimse aç ve açıkta kalmayacak,” diyerek erzakları paylaştırmışlar. Fakat hâlâ bir sorun varmış: Bu uzun kışın ne zaman biteceğini kimse kestiremiyormuş. Eğer kar ve tipi devam ederse, depodaki erzak da tükenecekmiş.

Tam bu sırada, yaşlı bir bilge kaleye çıkagelmiş. Sırtında eski püskü bir pelerin, yüzünde yılların izlerini taşıyan kırışıklıklar varmış. “Bu diyarı kışın soğuğundan kurtarmak, yüreklerinizdeki sıcağa bağlı,” demiş. Elsa ona, “Nasıl yani? Baharı getirmek bizim elimizde mi?” diye sorunca, bilge gülümseyerek açıklamış: “Kar, soğuk, fırtına doğanın döngüsünde vardır. Ama zorluğu aşmak için cesaret, sadakat ve sevgi gerekir. Bu topraklarda bunların hepsi var, yeter ki birbirinize inanın.” Anna, bu sözlerden çok etkilenip ablasının elini sıkıca tutmuş.

Ertesi sabah, Elsa ve Anna karlı dağları aşarak kayıp bir vadiye ulaşmış. Efsaneye göre, orada baharı çağıran sihirli çiçekler yetişirmiş. Karlı yolları geçmek epey zor olsa da Elsa’nın sükûneti ve Anna’nın canlılığı onları ayakta tutmuş. Buz tutmuş nehirleri aşıp tehlikeli patikalardan geçmişler. Sonunda vadideki sis aralanmış ve donmuş toprağın altında, cılız da olsa birkaç çiçek filizi görmüşler. Bu filizleri özenle toplayıp köye dönmüş, kalenin bahçesine ekmişler. Günlerce bu filizleri elleriyle sulamış, karlarla boğuşup rüzgârla savaşmalarına rağmen umudu hiç yitirmemişler.

Nihayet, karlı bulutlar dağılmaya başlamış, güneş yüzünü göstermiş. Çiçekler büyüdükçe vadiye taze bir koku yayılmış, buzlar erimeye koyulmuş. Bahar yavaş yavaş gelişiyle, köyün halkı da derin bir nefes almış. Elsa ve Anna’nın cesareti, birbirlerine olan bağlılıkları ve köydeki herkesin dayanışması sayesinde uzun kış sona ermiş. Yüreklerdeki sıcaklık, dışarıdaki soğuğu yenmeyi başarmış.

Köylüler, bu sevinci saray meydanında şenliklerle kutlamış. Genci yaşlısı, “Elsa ve Anna Masalı” diye bu hikâyeyi dilden dile dolaştırır olmuş. Anne babalar da çocuklarına, “Sevgi ve kararlılıkla hiçbir kar fırtınası kalplerde sonsuza dek hüküm süremez,” diyerek anlatmaya devam etmişler. Böylece, karla örtülü dağlardan cıvıl cıvıl baharlara uzanan bu masal, herkesin yüreğine bir damla umut serpmeye devam etmiş.