Bir varmış, bir yokmuş… Anadolu’nun güneşli bir köyünde, akıllılığı ve nükteli sözleriyle herkesi güldüren Nasreddin Hoca yaşarmış. Hoca, koca sarığı, rengârenk cübbesi ve sırıtan eşeğiyle köy meydanında gezer, hem dertlere çare bulur hem de yürekleri neşe ile doldururmuş. Bir yaz günü, köyü kavuran bir kuraklık başlamış. Çeşmeler kurumuş, tarlalar çatlamış, insanların yüzü asılmış. Hoca, eşeğinin sırtında ormana doğru giderken, kuru bir çınar ağacının dibinde çatlak bir testi görmüş. Testiyi eline alır almaz, üzerindeki mavi çiçek desenleri parlamaya başlamış!
Testiyi evine götüren Hoca, içine bir damla su damlatmış. Sabah uyandığında, testi ağzına kadar berrak suyla dolmuş! “Demek ki bu testi, içine konanı çoğaltıyor!” diye sevinmiş. Hemen köylüleri toplamış: “Gelin, bu suyu birlikte paylaşalım!” diye haykırmış. Testiye bir avuç buğday atılmış, koca kazanlarda pilav kaynamış. Bir tutam nane konmuş, tencereler nane çayı ile dolmuş. Köydeki herkes doymuş, çocuklar testinin etrafında oynamaya başlamış.
Ancak köyün cimri Tüccar Kerim, testiyi çalıp altınla doldurmak istemiş. Gece yarısı Hoca’nın kulübesine gizlice girmiş, testiyi kapıp kaçmış. Testiye altın doldurduğu anda, içinden siyah bir duman yükselmiş ve altınlar kül olup uçmuş! Kerim’in elleri kararmış, korkudan testiyi bırakıp köye geri dönmüş.
Ertesi sabah Nasreddin Hoca, testiyi köy meydanına getirmiş. “Bakın,” demiş, “Bu testi, açgözlünün elinde kül eder, ama cömertin elinde bereket saçar!” Köylüler merakla etrafını sarmış. Hoca, testiye bir avuç toprak atmış. Testi şangır şungur sesler çıkararak gökyüzüne tohumlar fırlatmış. Tohumlar yağmurla buluşunca, köy rengârenk çiçeklerle dolmuş!
Tüccar Kerim, utançla Hoca’nın yanına gelmiş: “Hakkını helal et Hoca, açgözlülük gözümü kör etmiş!” demiş. Hoca, kurnazca gülümseyip “Helal olsun, ama bir şartla: Bu testiyi köyün ortak hazinesi yapalım!” diye cevap vermiş.
Mutlu Son ve Ders:
Testi, köy meydanındaki çeşmenin başına konmuş. Artık herkes suyu hakça paylaşıyor, kimse aç kalmıyormuş. Tüccar Kerim, cömertliği öğrenip köye ücretsiz baharat dağıtmış. Nasreddin Hoca ise her akşam çocuklara “Paylaşanın ekmeği, asla küflenmez!” diye nasihat edermiş.
Küçük Mesaj: Açgözlülük ateşi söndürür, cömertlikse yürekleri ısıtır. Hayat, paylaştıkça güzelleşir! 🪔🌼
